Willem is weer bijna terug

De tijd vliegt, het is zo weer weekend en dan zijn we al erg dicht bij de Kerstdagen. Vandaag nog even een rondje mee gepikt geen speciale bestemming op het programma maar wel even langs de “Zuidoost”. In de Wieringermeer gestopt en diverse foto’s gemaakt van een buizerd maar thuis gekomen viel het resultaat erg tegen dus die zijn allemaal in de prullenbak gegaan. Op het dijkje langs de ringvaart scheen de zon recht voor me en kon ik echt de zon wel in het water zien schijnen maar leuk was anders vooral omdat ook het natte wegdek de weerspiegeling in de hand werkte. Bij Tiny was er meteen weer een heerlijk bakkie en nadat we samen een broodje hadden gegeten ben ik weer verder gegaan via Kwadijk en Edam naar Volendam. Het was rustig op de dijk en toen ik stopte om een foto over het water te maken leek Marken ook wel heel dichtbij. En als je dan stil staat duurt het echt niet lang of “Azië” hangt om je fiets heen, die enkelen die er liepen kwamen als vliegen op de honing af. Een jongeman vroeg of hij er in mocht zitten voor een foto, geen probleem dus zij kon een mooi plaatje maken voor thuis met haar geliefde in een “Hollandse klomp” . Langs de dijk ben ik ook nog even gestopt en zag toen een schaap echt schaapachtig kijken maar het ging mij om de ganzen die overvlogen enorme aantallen waarvan er maar een paar op de foto gingen. Bij Avenhorn passeerde mij een auto die via de claxon mijn aandacht trok, ik heb gezwaaid en reed verder het was voor mij niet te zien wie dit was. Maar iets verder bij de parkeerplaats bij “De Hulk” stond de chauffeur van die auto op mijn route, ik was stom verbaasd, gister dacht ik nog ik moet eigenlijk weer een keertje bij Willem langs want die zit nog steeds met zijn been en zie daar hij staat langs de weg en loopt alweer, niet echt goed maar hij leeft weer helemaal op. Goed bericht hij is echt aan de beterende hand en wil op dit moment eigenlijk al ietsje te veel, ik heb hem geadviseerd , forceer het nou niet heb geduld en anders moet Joke je maar in toom houden. En wat denk je wat Willem zei: “Ze kent me al 36 jaar , hoe wou ze dat doen” Nog even en dan is Willem Vierbergen weer echt de ouwe, en zo kwam ik bij de afslag die ik al honderden keren heb genomen en zag een bord staan, dat gaat straks dus over en moet ik met een omweg en bovendien geen idee wat er moet gebeuren langs de Parallelweg  maar deze 102 km kon ik nog vol maken via het oude pad.