"Mijn vriend van langs de weg"

Hoe zal ik mijn verhaal vandaag beginnen, ik heb en wil heel veel vertellen en toch is het moeilijk om hier een juichend verhaal af te steken. Om kort te gaan, onlangs een weekje vakantie in Turkije en afgelopen weekend met de familie van Tiny het 2 jaarlijkse familieweekend en in die periode ontving ik een mail van Albert van Dijk , mijn bijna 91 jarige “Vriend van langs de weg” zoals Albert dat noemt. Ik las zijn bezorgdheid in die mail in Turkije, hij miste mijn verhaaltje en vroeg zich af, of mij een ongeluk was overkomen, toen bedacht dat ik er toch een keertje langs zou moeten gaan vooral omdat ik later nog een mail van hem kreeg waarin hij aangaf dat hij door een verstuikte enkel al een paar weken aan huis was gekluisterd en niet weg kon omdat de brommer dan nog te zwaar is om hem aan te trappen of op de standaard te zetten. Dus vanmorgen meteen, na al die ontspannen dagen, weer een keer serieus fietsen en om 7 uur van start richting Kampen, onderweg gaat alles voorspoedig en om 10 uur stond ik na 93 km op het juiste adres, ik moest bij Opperdoes al omrijden omdat daar de zaak was afgesloten en op de dijk was men ook bezig met meet werkzaamheden, maar verder ging het zeer voorspoedig. Bij Lelystad eerst maar even bellen anders wordt het misschien een rondje Oostvaardersplassen of naar Friesland, Albert was gelukkig thuis en zo kon ik richting Kampen aanhouden. De gastheer was enorm blij met mijn visite, goede vrienden komen achterom dus we gaan niet door de voordeur waren zijn eerste woorden en bovendien stond hij erop dat ik eerst ging douchen anders zou ik kou kunnen vatten en zo zat ik even later aan de koffie bij “Mijn vriend van langs de weg”, geweldig wat een man die Albert. Even later kwam zijn schoondochter Cela die zoals Albert vertelde, “Zij zorgt ervoor dat ik op het goede pad blijf”. Ab vertelde honderd uit over waar hij geregeld nog naar toe ging maar nu door zijn blessure durfde hij het even niet aan maar dat komt vast wel weer. En ook over zijn verblijf in Buchenwald en de vernederingen door eigen landgenoten na de bevrijding kwamen uitgebreid ter sprake. Op een bepaald moment kwam zijn kleindochter achterom en vroeg of ze een foto mocht maken van mij samen met opa. Echt ik heb bewondering voor iemand op deze leeftijd, 5 juli 91 jaar worden en dan nog alle plaatsen die hij aandoet op een rijtje noemen met datum en alles wat erbij hoort. We hebben gezellig zitten kletsen waarbij hij ook informeerde naar wat ik in mijn werkzame leven heb uitgevreten, echt een man van de wereld die diverse talen beheerst zoals ,Frans, Duits, Engels en vlekkeloos Russisch, ja geleerd in Buchenwald en daarna nog Russisch gestudeerd. Tegen 12 uur ben ik weer richting Noord-Holland gegaan na afscheid van deze bewonderenswaardige man te hebben genomen, ik ben blij dat ik er geweest ben en weer kreeg ik de wijze les “Pé, blijf in beweging dan gaat het altijd goed” met een kleine omweg kwam ik weer thuis en stond er iets van 195 km op de teller.