Pompen en bijna verzuipen van ergernis.

Wat een dag, de start was buiten gewoon slecht en daarbij kan je jezelf ook weer afvragen wat is nou slecht. Om kort te gaan vorige week was ik twee keer de pineut met een lekke achterband en kon niks vinden in de buitenband omdat de lekken beide keren aan de binnenzijde van de band zaten, plakken en na onderzoek alles weer op z’n plaats. Kom ik gisteravond thuis en is weer de achterband leeg, volgende plaksessie en oppompen, kwartier later weer leeg, ik snap er niks meer van. Het velglint van het wiel afnemen, controleren op gebreken, weer terug leggen nadat ik de velg serieus heb gecontroleerd op gebreken en na plakken weer pompen en ………………….. inderdaad bijna verzuipen, hij ging weer op één of andere manier lek. Ik heb daarna op het stuk waar het steeds misging isolatieband in de velg geplakt over het velglint heen en sinds dat moment bleef hij heel. Onbegrijpelijk, er is niets gebeurd met het wiel en na 81.902 km gaat ie vreemd doen. Maar na dit euvel bedacht ik dat het de hoogste tijd werd om van start te gaan het was al ruim 11 uur. Op naar “De Waard” even bij Kees van Hattem aan en horen hoe het daar allemaal gaat, als ik de lucht bekijk wordt het wel twijfelachtig of ik dat droog zal halen. Bij de familie is niemand thuis, de poort is van buitenaf afgesloten en achterom is ook niemand te zien, volgende keer beter zullen we maar zeggen. Het weer wordt wel een stuk beter ondertussen en ik besluit het rondje wat uit te breiden via Ursem enz. kom ik bij Schermerhorn en ga dan langs verschillende plaatsen zoals Oudendijk ,Avenhorn, De Goorn enz. En als je dan een beetje oplet zie je weer van alles om je heen, een boom die vol hangt met peren, echte “winterknarren” en een stel paarden die elkaars evenbeeld zijn. Maar wat voor mij het meest opvalt zijn de oogstmethoden, ik zag ze nu met de hand kool snijden en dan op de band en zo in de kratten op de wagen, ooit deed ik zoiets ook thuis op het land bij mijn vader maar dan was het handwerk tot ze in de schuur lagen en later zag ik bij Benningbroek hoe de uien van het land ging, ook zoiets,  vroeger met de hand oprapen en dan in een speciaal op het land gebouwd “uienhok” om ze te laten drogen en later daar weer uit vandaan naar de schuur om ze klaar te maken voor de veiling, en nog zeggen we soms “Die goeie ouwe tijd” nou mooi niet hoor. In de polder zag ik ook nog dat het aardappelrooien ook vlotter gaat met machines maar dat is niet nieuw.  Ondanks alle negatieve en later positieve ervaringen kwam ik thuis na een rondje van 82 km en bleef de achterband nu wel heel en was het weer een prachtige dag.