Rondje Wieringen

Ik ben even weg geweest, vraag niet hoe het ging maar het was wel de moeite waard. In eerste instantie was ik van plan om naar Oostzaan te fietsen maar de vooruitzichten hebben me “netjes” gehouden, in de buurt blijven met zulk weer. Van morgen heb ik eerst een mail gestuurd naar “mijn vriend van langs de weg”, Albert van Dijk, hij gaf gisteren in een mail aan dat het weer met kans op gladde wegen hem voorlopig wel wat meer thuis zouden houden. Ik heb daarop geantwoord dat ik vandaag toch wel sterk het gevoel had dat ik wel op weg zo geraken, misschien naar Oostzaan of anders een rondje over Wieringen, het werd het laatste, een rondje Wieringen. Tijdens het omkleden zag ik al een grote regenboog boven het dorp dus een klein rondje stond toen meteen helemaal vast. Eenmaal onderweg moest ik bij het Robbenoordbos omrijden omdat de brug halverwege er uit ligt en wordt vervangen door een nieuwe, maar dat duurt wel even. Dan maar over de Sluitgatweg waar ik een moment dacht dat het zomer zou worden, prachtig weer. En toen maar een rondje via het fietspad door het bos, het viel tegen, nat veel rottend blad en bomenzagen, dus niet zo ideaal als ik had gehoopt. Dan naar Den Oever en over de haven even kijken of er iets speciaals is te zien, ja er wordt net een vracht garnalen gelost zo van de kotter de visafslag in, verser kan niet. De schipper die de Quest zag vroeg meteen of er ook elektrische ondersteuning in zat, dat hebben alle fietsen tegenwoordig wijzend op een meneer met zo’n fiets. Er is dan al snel een gesprek opgang en zo vertelde ik dat ik vandaag een rondje Wieringen deed speciaal voor een kennis van mij, die jaren hier heeft gewoond, Albert van Dijk. “Ja die ken ik” en zo wordt het steeds interessanter, een vroegere collega van Ab, Jan Klein, en zo is het verhaal weer rond dat de wereld maar klein is. Ik vervolg mijn rit weer en maak nog wat foto’s onderweg, hier en daar een kerk en zelfs de begraafplaats op Stroe waar op het toegangshek een passende en bekende tekst staat, gevolgd door een typische Wieringer stolp en de molen op “Hippo”. Op Westerland even afremmen bij de woning van Ab zijn jongste zoon Jan en later het kerkje van Westerland op de “kiek”. Bij Middenmeer in de bocht van de Schagerweg zie ik dat de aalscholvers het hogerop hebben gezocht, ja het is ondertussen weer mooi weer om te zonnen. Onderweg ging ik ook weer een keer lek, snel de buiten en binnenband wisselen die standaard achter de stoel staan, een beetje regen trotseren en weer door. Thuis zie ik de dader, een scherp steentje er uit wippen en de binnenband even plakken en zo kwam er voor vandaag weer een eind aan een leuk buurtritje van slechts 47 km.