Ik had mezelf een “vrije” dag beloofd, een dag dat ik de
fiets met rust zou laten. De verwachtingen beloven wind en regen maar dat viel
achteraf allemaal erg mee. Ik moest glutenvrij meel halen voor mijn
bakcapriolen en ook langs de “hofleverancier” van de Elstar appelen en dat
allemaal samen past niet in de Quest, dus met de auto op pad. Als alles binnen
is en het brood rijst bijna de pan uit zit ik eigenlijk te “niksen”. Toen
bedacht ik dat laatst de rem even bleef hangen, een mooie gelegenheid om die
vandaag even te opereren. Tijdens die simpele operatie kwam ik nog iets anders
tegen, de z.g. krimpkous die over de schokdemper heen zit is op verschillende
plaatsen gescheurd, lek, en dat moet niet. Een belletje naar Velomobiel en Theo
stuurt een paar nieuwe. Om dit voorlopig nog te kunnen gebruiken heb ik maar
een noodverband aangelegd met grijs duct tape dan kan ik altijd weg als de nood
hoog zou worden. Alles zit weer in elkaar en een proefritje in het dorp moet nu
wel kunnen.
1 opmerking:
Pe, wat leuk dat je na al die jaren nog steeds heerlijk fietst en je ervaringen blijft delen :)
Op deze ervaring wil ik even reageren. Krimpkous is van nature maar beperkt elastisch en door het regelmatig in- en uitveren zullen er altijd kleine scheurtjes in komen, die groter worden, maar ook klein al nattigheid en viezigheid doorlaten.
Bij mijn veerpoten heb ik al heel lang gewoon een stuk van een (brede, dikke) binnenband er overheen zitten. En dan niet aan 1 kant vast, maar aan twee kanten. Het materiaal is soepel genoeg om heel lang mee te kunnen, ook al wordt het doordat het aan twee kanten vast zit nog veel meer bewogen dan de krimpkous.
Een reactie posten