Wat is het leven toch mooi en vooral als de zon schijnt, gisteren, vandaag, morgen , overmorgen het kan niet op deze zomer is op weg om weer in de boeken te komen als zeer goed. Daarom vanmorgen alles weer in gereedheid gebracht om weer een rondje weg te trappen. Via Medemblik waar de brug net omhoog ging naar Enkhuizen, voor de openstaande brug krijg je al gauw de nodige opmerkingen over de Quest. Er stopt een echtpaar naast mij en de man zei gelijk : “We vragen niets hoor, maar hoe hard kan zo’n ding” er volgt dan van mijn kant de uitleg dat zoiets afhankelijk is van de snelheid waarmee je de trappers rond draait en dat je dan wel flink hard kan. Gelukkig ging de slagboom weer omhoog en ging ieder zijn eigen weg weer. Op mijn ritje kwam ik door Wervershoof en Andijk en bovenop de dijk is het heerlijk fietsen, de tegenliggers zijn de laatste vakantiegangers en als je een groepje passeert zie je altijd wel een aantal fototoestellen die een snel plaatje maken van de Quest. Dat heb ik over een kilometer of 7 a 8 wel 4 keer gehad en gelukkig zonder ongelukken want er zijn wat een stuntelaars bij, je schrikt je af en toe rot als ze amper weten wat links en rechts is en dan ook nog voor het eerst op een fiets zijn gestapt. Meestal zijn ze op grote afstand al herkenbaar, allemaal gehelmd soms met richting aanwijzers in de vorm van plastic handjes. Maar goed mijn ritje gaat verder via “De Streek” omdat ik niet weer door de omleiding achter Broekerhaven wil fietsen en in Bovenkarspel zit nog een zwager en schoonzus dus daar maar even aangewipt. De ronde gaat verder via Westwoud, Westerblokker en zo langs Hoorn en dan afbuigen naar Zuidoostbeemster. Kilometers lijken wel al korter te worden als je met een Quest fietst, zo zit je in Enkhuizen en Medemblik en het volgende moment staat het bordje Purmerend langs de weg. Bij mijn vriendin heb ik de inwendige mens weer een beetje gerust gesteld en zo kon ik de hele wereld weer aan. Het volgende deel van de rit ging via Middenbeemster naar De Rijp, Graft en het Noordeinde dan naar Zuidschermer en Schermerhorn en zo kan ik wel doorgaan met het noemen van de plaatsjes waar ik door en langs ben gefietst, het was weer geweldig. Op een bepaald moment zag ik een man bezig met z.g. “stoppelen” een hele zwerm zeemeeuwen volgde hem op de”voet” wat opvallend was. Toen ik de foto afdrukte viel het me achteraf erg tegen er waren er veel meer, volgende keer beter zullen we maar zeggen.Ruim 124 km stond er bij thuiskomst op de teller.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten