Daar is ie dan weer, drie en een halve week niet meer aan mijn blog gesleuteld, hoe kan een mens dat volhouden zou je denken, heel simpel een tijdje met vakantie gaan. Wij hebben ons 3 weken vermaakt in Zwiserland, ze zeggen dan weleens “bergie op en bergie af” nou zo was het vaak wel, één van de zwaarste tochten ooit gelopen, voor 65+sers wel te verstaan. Omhoog met de kabelbaan aangevuld met de stoeltjeslift naar ruim 2200 meter en dan lopen naar de hangbrug die over het ravijn ligt, lengte 124 meter en 50 meter naar de diepte, op zich allemaal schappelijk maar we moesten wel eerst afdalen naar 1600 meter over een miserabel slecht pad met keien en keitjes en enorm steil en als je dan bijna beneden bent staat er een bordje dat het nog 15 minuten lopen is naar die bewuste hangbrug met daar naast tevens een aanduiding dat we omhoog nog 1.55 uur voor de boeg hebben en weer steil omhoog nu door het z.g “Aletsch Wald” dus allemaal vlak bij de Aletsch Gletscher. Maar goed het is allemaal weer verledentijd dus nadat de wasmachine al enkele keren zijn programma had afgewerkt leek het me wel verstandig om te onderzoeken of ik nog kon fietsen, het ging maar na ruim 80 km kreeg ik toch af en toe kramp, echt ongetraind dus er zit niets anders op dan de komende dagen maar weer flink oefenen dan kan ik t.z.t. misschien volgen als de echte mannen naar de “Oorsprong van de Maas” gaan. Ik ben even heen en weer gereden naar Tiny want na 3 weken is het gewoon weer afkicken, na 83 km was ik weer thuis en heb net gezien dat het gemiddelde op 32,2 km is blijven hangen. Dat de polder mooi is maar ook erg aan het veranderen, blijkt wel uit deze 2 foto’s, een aalscholver die zijn vleugels laat drogen, dat zag je voorheen niet maar de “zwaaipaal” is zo langzamerhand wel geaccepteerd boven het bloeiende perceel aardappelen. Allemaal in de geest van de tegenwoordige tijd .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten