Even niet geschreven en dan ook geen blogs van anderen gelezen en er is weer van alles gebeurd. Cees in de lappenmand, Wim in de lappenmand en daarbij hebben ze ook nog zijn Audi op een onfatsoenlijke manier “geleend” in de volksmond heet zoiets gejat om er een ramkraak mee uit te voeren of hij zit al ergens ver weg tussen de Noordzee en China. Dus voelde ik me min of meer verplicht om alvast een eerste “ziekenbezoek” af te leggen, richting De Woude was mijn eerste optie, alles tegenwind leek wel maar nergens problemen hoewel de omleiding bij de spoorbrug tussen Heerhugowaard en Sint-Pancras langs de Westdijk wel erg stoer omhoog gaat maar ik kwam fietsend boven. Even verderop zag ik dat het echt voorjaar heet te zijn, de eerste gevederde kuikens zwemmen alweer rond. De vraag of het er straks weer van zal “stikken” kan ik nu al bevestigen, de zwerm ganzen wordt komend jaar ongekend groot en de overlast zal weer toenemen. Sorry voor de dierenliefhebbers maar er zijn grenzen. Aangekomen op De Woude viel alles mee, Wim zat bij tafel en was druk met de instanties bezig over zijn gestolen auto, wie is er verantwoordelijk als je auto is afgegeven voor onderhoud in de garage, de tijd zal het leren. Overigens had Wim afgelopen zondag alweer een klein rondje gefietst en als het zo door gaat dan is hij binnenkort weer helemaal in topconditie. Na de koffie ben ik weer richting Middenmeer gereden en bemerkte dat ik heen tegenwind had gehad want nu reed ik probleemloos ruim boven de 40 km en passeerde ik verschillende mannen op de racefiets. Onderweg moest ik wel even stoppen om de bloeiende tulpenvelden vast te leggen, het is en blijft een mooi gezicht. Na een kleine omweg was ik toe aan de laatste rechte lijn, de Alkmaarseweg in de Wieringermeerpolder en zag toen een man bij de afslag richting Medemblik staan, mijn gedachte was, gaat hij nou linksaf of zoekt hij de weg, geen van beide. Bij het passeren werd mijn naam geroepen en meteen zag ik wie het was, Dirk de Vries uit Wervershoof, remmen en natuurlijk even bijkletsen. Dirk wil dit jaar een heel eind fietsen, 20.000 km halen in één jaar is best wel veel daar is hij nu ook al achter, “Ik lig achter op het schema” zei Dirk “Maar wat is het leven toch prachtig, jammer dat we dood gaan want als ze vragen heb je nog wensen dan zeg ik altijd ja, 1000 jaar worden” Inderdaad ik ben het helemaal met hem eens, op z’n Westfries zeggen we dan wel eens, “Hier kèje niet dôôd voor weze”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten