Storm met windstoten ver boven de 100 km

Gevoelsmatig is het beangstigend om niet te kunnen fietsen, zou het dan echt een verslaving zijn ? Ga er maar vanuit dat het zo is maar beter zoiets als een hele hoop andere vormen van verslaving en welke soorten van verslaving dat zijn daar zal ik het niet over hebben. Maar de angst om vandaag niet te kunnen fietsen is gezien de weersomstandigheden voor iedereen over duidelijk, storm met windstoten van ver over de 100 km zijn goede reden om thuis te blijven en dat doe ik dus ook. Voor morgen is het ook nog twijfelachtig maar dat zal de tijd leren. Na een weekje mantelzorg ben ik weer op de basis en zorg weer dat alles loopt zoals het behoort te lopen, boodschappen doen enz. enz. Als ik zo’n 50 meter van huis ben kom ik een goede kennis tegen, even bijpraten en automatisch komt de storm ter sprake. Als wij daar zo “rustig” staan te kletsen zien we vlakbij een enorme grote boom, een wilg, voor de vlakte gaan. Gelukkig staan we ver genoeg er vandaan zodat we nergens last van hebben, het is een boom die langs het pad achter de kerk naar de begraafplaats loopt, voorlopig maar geen begrafenissen dan is hij tegen die tijd wel weer opgeruimd zullen we maar zeggen. Ook langs de Brugstraat sneuvelt hier en daar wat groen. Als ik even later terug kom kan ik van geluk spreken, het tuinmeubilair ligt wat overhoop en is gelukkig niet door de ramen gegaan, allemaal reden om voorlopig “veilig” thuis te blijven en hopen dat het morgen weer veilig is langs de weg.