Kramp in twee benen gelijk ......

Wat ik in zomerse dagen ervaar als een simpel retourtje Oudemirdum was vandaag een min of meer stevige opgave. Opgewekt van start en met de wind in de zeilen richting Afsluitdijk waar de opkomende zon een heel vreemd beeld liet zien over het water van het IJsselmeer. Het ging als een trein hoewel de wind van opzij toch wel wat beperking gaf om de gang er goed in te houden. Aangekomen in Oudemirdum  even wat afhandelen met betrekking tot de caravan, koffie drinken, kletsen, tussen de koek en weer koffie door vervolgens foto’s maken in het zomerhuisje en ook mijn dochter zien lopen in een leuk jasje wat ik haar vorig jaar had gegeven en dan weer op huis af. Waarom zo vlug allemaal, Bianca stond klaar om in het vakantiehuisje gaatjes te gaan plamuren en zo proberen alles op tijd voor het seizoen klaar te krijgen en dan wil ik niet in de weg zitten en ben ik bovendien weer mooi op tijd thuis. De bananen die ik mee had genomen kwamen goed van pas om de “motor” weer op te laden. In Friesland had ik de wind nog van achter maar op de Afsluitdijk wordt dat straks een ander verhaal, alles van opzij en hij blaast nog pittig. En dan komt het, mogelijk, of wel zeker is het mijn eigen fout geweest, te kort drinken, min of meer bewust want ik vind het allemaal nogal koud zo uit de bidon, en toen kreeg ik aan het eind van de Afsluitdijk net in de Wieringermeer kramp, mogelijk omdat ik even was gestopt en het standaard ritme er dan even uit is, om de tweede banaan te verorberen, in twee benen tegelijk oei wat was ik mak. Even wachten maar toch weer door, onderweg nog diverse keren van die “knijpers” maar na Wieringerwerf was het allemaal weer over, de volgende keer maar meer trainen, zorgen voor warm weer en toch maar een “warm” drankje mee dan is deze 160 km weer een peulenschil.