Vandaag een
beetje een mengeling van goed en kwaad, of van mee en tegenvallers, ’t is maar
net hoe je het bekijkt. Ik zal het allemaal wat duidelijker proberen te maken.
Sinds een aantal jaren ken ik Albert van Dijk, een trouwe lezer van mijn blog, een
“jongeman” die geregeld rondje IJsselmeer doet op de brommer, een overlevende
van Buchenwald, een man die ik echt bewonder. Daar begon het een beetje mee,
toen wij met vakantie gingen heb ik Albert een mailtje gestuurd dat ik een
aantal weken niet aan mijn blog zou werken en dat hij zich geen zorgen behoefde
te maken, toen wij in het voorjaar ook een weekje weg waren kwam er een mailtje
van Albert “ of alles wel goed was met mij, hij miste mijn verhaaltjes” en om
die reden heb ik hem nu op voorhand gemaild over mijn afwezigheid. Afgelopen 5
juli is Albert van Dijk 91 jaar geworden een respectabele leeftijd en vooral
mijn zijn instelling en conditie. Toen ik hem telefonisch wilde feliciteren
kreeg ik telkens een bandje wat mij vertelde dat dit nummer buiten gebruik was,
onbegrijpelijk ook al omdat er geen reactie was gekomen op het laatste mailtje,
ik begon me ongerust te maken hoe het met “Mijn vriend van langs de weg” zou
zijn. Vanmorgen, na weer geprobeerd te hebben via de telefoon met hem in
contact te komen, heb ik besloten om op Westerland op het vroegere eiland
Wieringen bij zijn zoon Jan langs te gaan om te horen of er iets ernstigs aan
de hand was. Geen bel te vinden dus op de voordeur geklopt en meteen ging de
deur open en voor ik iets kon vragen werd er meteen gezegd “Ja je bent hier goed”
Jan was thuis en had het druk met schuren van de houten vloer en op mijn vraag
hoe het met zijn vader was werd ik uitgenodigd om binnen te komen dan kunnen we
praten en een bak koffie doen en zo is het dus gegaan. Ik heb gezellig met zoon
Jan zitten kletsen en er werd mij heel veel nieuws verteld, het ergste is dat het
huis van zijn vader grotendeels is afgebrand, door een moment van
onbedachtzaamheid is er brand ontstaan en zodoende miste ik alle contacten,
geen telefoon maar ook zijn laptop is in de vlammen “omgekomen”. Ik ben nu volledig
op de hoogte en weer gerustgesteld, t.z.t. zien we elkaar vast weer daar ben ik
van overtuigd. Na de koffie ben ik verder gegaan want oorspronkelijk zou ik
naar Petten fietsen om eindelijk een rondje via het nieuwe fietspad te maken
achter de Hondbossche zeewering, het viel mij zwaar tegen, eigenlijk een vlakke
weg met palen en verder niets. Ik heb nog wel een filmpje gemaakt en zal straks
kijken of het wat is en anders gaat het zo in de prullenmand. Onderweg wat
foto’s van het pontje over het Noordhollands kanaal en via de kust naar huis
door de duinen bij Schoorl. Thuis stond de dagteller op 97 km net mooi voor
vandaag maar toch opgelucht dat het met Albert van Dijk nog steeds goed gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten