Verjaarsvisite en een rondje toe.

De bedoeling voor vandaag was een klein rondje, eerst langs bij mijn oudste zus die vandaag weer een jaartje extra heeft mogen aantekenen, verjaardag noemen ze dat nog altijd meen ik, daarna even over Zwaag bij frans en Carin een verloopsnoertje brengen en dan weer naar huis. Bij Medemblik vroeg ik me af wat een zeiler nou met windstil weer op een mistig IJsselmeer moet zoeken, ook een verslaving denk ik. Maar zoals zo vaak het geval is, het liep weer wat uit de hand met mij en dan staan er later andere getallen op de teller. Dus eerst op verjaarsvisite, gezellig met een hapje en een drankje, nee geen alcohol in het verkeer, gewoon wat “fris”. Zo rond half 1 meen ik ben ik weer richting Zwaag gegaan en heb daar mijn boodschap afgegeven. Toen ik weer verder ging had ik nog enige twijfel, zal ik rechtsom gaan via Obdam enz. of ga ik linksom over de dijk, het is het laatste geworden dus Zwaag uitrijden richting Bobeldijk, Berkhout, Scharwoude en daar linksom langs de IJsselmeerdijk naar Hoorn. Het eerste wat opviel in alle sombere mistige beelden was  het kleurige bloemenperk bij de schouwburg “Het ParK” en ook het monumentje viel me daar op hoewel ik er al vaak langs was gereden. In Hoorn zag ik op het laatste moment ook nog een bekende staan, ze stond te bellen even op de claxon en meteen remmen, het was Jolanda die, zo vertelde ze, haar dochter Dana probeerde te bereiken, Dana woont “op stand” met uitzicht op het IJsselmeer, maar helaas ze was niet thuis. Ik ben weer verder gegaan via mijn vaste route door Hoorn om vervolgens de dijk te nemen richting Enkhuizen. Na enkele kilometers zag ik in mijn spiegeltjes een motorrijder aankomen die nogal lang achter me bleef rijden maar toch op een bepaald moment voorbij kwam en naast me bleef rijden, hij noemde zijn naam gelukkig want achter een motorhelm met vizier is iedereen min of meer gelijk, Frans Groot. We hadden elkaar al jaren niet meer gezien, ik denk dat ik Frans voor het laatst heb gezien toen hij nog als buschauffeur werkzaam was en dat is al meer als 20 jaar geleden vertelde hij. Er volgt dan al snel een verhaal over van alles en nog wat, hij heeft geregeld contact met mijn broer Ben en zwager Aad zodoende was hij van alles op de hoogte en wist daardoor ook dat ik in zo’n gele “banaan” reed. We hebben ieder onze weg weer vervolgd en na Enkhuizen heb ik een stuk het nieuwe fietspad kunnen nemen richting Andijk. Bij de vuurtoren “De Ven” moest ik weer via de weg omdat het werk aan het fietspad nog niet klaar was in die richting. Als ik thuis ben staat de teller voor vandaag op ruim 108 km die weer een heerlijk gevoel hebben gegeven.