Als het een beetje regent mag het geen rede zijn om niet met
de fiets op pad te gaan, iets wat ik nog moeilijk kan aanvaarden maar het is
wel waar. En zo kwam het vandaag, de kans op regen, hoewel in zeer beperkte
mate, is vrij groot, maar als ik niet ga zit ik de hele dag te denken was ik
maar gegaan dus vanmorgen omkleden en “gaan met die banaan”. Het liefst zou ik
even heen en weer gaan naar de “Zuidoost” maar is dat niet wat te veel van het
goede, we zien wel. En zo ging ik van start, het was droog en het reed
geweldig, geen wind en het ging allemaal prachtig. Maar zoals was beloofd er
komt regen, het klopt helemaal ik was nog maar amper de polder uit af hier en
daar zag ik een druppeltje op de Quest verschijnen. Het bleef zo tot ik op de
Middenweg in de Beemster reed. De schuimkap heb ik nog lang niet nodig, ’t is maar
motregen en af en toe even het schermpje met de hand als ruitenwisser
schoonhouden geeft alle zicht en dat is goed ook want als er een gevelde boom
over het fietspad ligt, met beperkte doorgang, dan is het goed als je die op
tijd hebt gezien. Via Middenbeemster kom ik in de “Zuidoost” waar, zoals ik had
verwacht, Tiny niet thuis is dus het is meteen weer rechtsomkeert naar
Middenmeer. Bij Berkhout zie ik dat de “witbewolde kudde” al behoorlijk aan
kleur heeft ingeboet, de wol wordt langzaam zwart. En in de Wieringermeer wordt
het beeld voornamelijk bepaald door steeds meer “glas”. Nog even iets anders,
toen ik de “Westfriese spreukenkalender” weer een blaadje dichter bij het einde
bracht zag ik een mooie spreuk of gezegde en daarbij dacht ik aan mijn ritjes
met de Quest, “ ’t
Hoeft niet hard te gaan, as ’t maar mooi gaat. En as ’t mooi gaat, den gaat ’t
vezelf hard”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten