Alsof ik een enkelband draag

Tiny bracht deze hanger mee

De pioenrozen bloeien bijna

De rododendron geeft mooie bloemen
 maar het gewas is hier erg "mager"

Piet Kunis

De Alecto geeft alles netjes aan.

Min of meer een drukke dag vandaag, het eerste telefoontje was van broer Ben, “Ben je thuis” uiteraard ben ik thuis “Dan kom ik zo effen om een bakkie” . Gezellig zitten kletsen over dingen die niets met fietsen te maken hebben en dan volgt er weer een telefoontje. Deze keer is het Tiny, “Is Ben er nog” “Ja” Ik kom er zo ook even aan voor de koffie” en zo gaat het nog gezelliger worden. Als Tiny net binnen is en ik opnieuw koffie heb gezet komt er een blauwe Mango het pad opdraaien, Piet Kunis, gezelligheid kent geen tijd en zo komen we al pratende tot de slotsom dat Piet weer verschillende familieleden van Tiny kent, het wereldje is klein. Piet wilde graag weten hoe het mij allemaal  was vergaan en hoe ik het had ervaren, ik kan alleen maar zeggen, “Ik weet het niet want ik was onder narcose” maar het resultaat is zonder meer enorm positief . Nog geen moment iets negatiefs gevoeld of ervaren, het enige negatieve is het punt dat ik zolang “stil” moet zitten. Niet weg kunnen met de fiets is een soort gevoel wat “bandieten” hebben die met een enkelband thuis worden gehouden. Als iedereen weer zijn eigen weg is gegaan doe ik een rondje tuin en maak een paar foto’s. Geduld volgende keer als ik iets schrijf ben ik weer dichter bij de “verlossing”. Morgen is het 2 weken, in militaire dienst hadden we voor de laatste weken een stropdas die elke dag een stukje korter werd geknipt, ik heb die drang nu  niet meer maar wel tijd zat om er iets af te knippen.