Het is bijna een afkick rondje.

Wat vliegen de weken toch snel voorbij, je bent oud voor je het eigenlijk beseft. Nog maar amper ben ik weer van start gegaan met de fiets na mijn ziekenhuis bezoekje, of er zijn alweer 770 km onder de wielen van de Quest doorgegaan, haast onvoorstelbaar. Het is me nu wel duidelijk dat, als je de consignes krijgt na zo’n ingreep om 6 weken niet te fietsen, dat het in een fauteuil van een Quest na 4 weken lang zat is geweest, “I am happy”. Deze morgen besloten om een klein rondje te maken, eerst naar Frans en Carin om ze een prettige vakantie te wensen, ze gaan met hun 3 zonen de Mont Ventoux beklimmen met de racefiets, stoere familie dat staat wel vast. Vanaf de koffie bij de vakantiegangers richting Hoorn om er toch nog een acceptabel rondje van te maken. Op de dijk kwam ik vriend Jan Imming weer tegen die ondanks zijn handicap dagelijks zorgt voor voldoende beweging. En in Enkhuizen even pauze bij de visboer voor een bak kibbeling. De haven ligt er overvol met plezier jachten en meer van dat spul, niet mijn keus. Er waren daar nogal wat bezoekers van over zee, puur Engels, waarbij een stel zeer geïnteresseerd was in het “gele geval”. De rit ging verder via de “vaste” route door Enkhuizen op naar Wervershoof om bij Ben even mijn neus om de hoek te steken, daarna het laatste stukje naar Middenmeer via Medemblik waar de vele bloeiende bloemen in eigen tuin opvallend waren, ook na 87 km nog.