27 augustus 2024

Wat is het leven toch mooi

 


Het is bijna geschiedenis schrijven, ik weet amper meer hoe ik weer een verslagje kan schrijven en op m’n blog plaatsen. Het is lang geleden maar alles heeft een oorzaak, ik was weer een paar dagen in gedeeld als mantelzorger omdat de geschiedenis zich heeft herhaald voor het twede oog, alles is goed gegaan. Maandagmorgen moest ik zelf voor controle naar de cardioloog, bloedonderzoek hartfilmpje enz. aan haar reacties denk ik dat de kans om 100 te worden dichterbij komt. Kan ook niet anders morgen gaat de vlag bijna uit voor m’n 84ste  verjaardag, zou ik dan toch overleven en ooit nog een keer de Afsluitdijk heen en terug over kunnen fietsen.

Vandaag even een rondje over Den Helder waarbij ik net voor Wieringen de uien op een “rem” zag liggen nog even besterven en met droog weer opslaan in de bewaarplaats.



Ik passeer ook weer het huis met de passende tekst en bij Den Helder even de brug voor de stad “knippen”. De boot is net aan het lossen en vaart straks weer naar Texel.


Langs het Marsdiep staan een paar mannen op de strekdam te vissen en er komen een paar, in mijn ogen waaghalzen, met eigen vervoer om het water op te gaan.





Doodeng dat zo’n minuscuul bootje om zal slaan, maar ja dat zullen ze van zo’n “idioot” in zo’n ligfiets ook wel denken als die zich in het verkeer begeeft. Het wordt tijd om af te slaan richting Middenmeer omdat ik op tijd thuis zou zijn.



Er staan nog een paar grote percelen knolbegonia’s in bloei en langs de Slingerweg snor ik op huis aan en stop na 77 km, het was weer heerlijk.

Geen opmerkingen: