Wat is het weer toch van invloed op alles wat leeft en daar hoort een gewoon mens, zoals ik, ook bij. Vandaag een nieuwe oude ervaring opgedaan, ik wist al jaren dat een Quest een geruisloos super snel vervoersmiddel is maar als je er al heel wat kilometers mee hebt gemaakt dan zijn er toch dingen, buiten de banden en remmen, die slijten. Eén van die andere dingen zijn de lagers, in de vorige berichtgeving schreef ik over de linker voorwiellagers die ik heb vervangen. Ik heb nu tevens de verklaring waarom het niet eerder is gebeurd, je gaat wennen aan gebreken. Als voorbeeld het volgende, ooit toen we met vakantie onderweg waren naar Frankrijk en even waren gestopt werd de wegenkaart nog eens bestudeerd of we nog steeds op de juiste route zaten, klopt, we moeten bij de volgende kruising rechtsaf zei mijn vrouw die altijd de kaartlezer was, ik kon mijn ogen niet geloven dat ze dat al kon zien op zo’n afstand en dat was ook terecht, mijn ogen waren ook niet meer te vertrouwen bleek later toen ik bij toeval tijdens het rijden mijn z.g. leesbrilletje even op had en eerst er overheen en later er doorheen keek, er ging een wereld voor me open. Niet lang daarna was ik bij de categorie brildragers ingedeeld, zodra ik de ogen opende ’s morgens ging de bril op en dat is tot op dit moment nog zo. En zo is het ook met lagers in een Quest, langzaam worden ze minder maar je merk het bijna niet tot het moment dat je ze gaat vervangen dan rijd je gelijk van de hel in de hemel, het klinkt alsof, nee het is echt zo. Wat heb ik vandaag heerlijk geruisloos gezoefd langs allerlei paadje en wegen in Noord-Holland en enkel maar door een paar lagertjes te vervangen. Nou ja , niet overdrijven er speelde natuurlijk meer, gewoon een gelukkig gevoel, de zon, weinig wind, droge wegen, eigenlijk alles om weer een dag te genieten van alles om je heen. Al dwalende door de polders en over dijken kwam ik heel dicht langs Wim zijn domicilie op De Woude, daar in de buurt heb ik de weg langs het kanaal genomen de z.g. Starnmeerdijk dan op een bepaald moment rechtsaf naar het Jisperdijkje om zo de weg te vervolgen naar Neck en Purmerend. Voor ik op het Jisperdijkje was moest ik een tijdje wachten voor een vrachtwagen die wat buizen aan het laden was, maar na een tiental minuten ging hij achteruit naar een ruimere plaats om af te binden en kon ik verder.Van mijn vriendin hoorde ik later dat ik was gesignaleerd door haar tennismaatje, je ziet wel, in een Quest kom en ga je nergens ongezien en toch zijn er nog mensen die zeggen dat je niet opvalt in zo’n “ding” en dat je een gevaar op de weg bent. Laat die “geesten” maar in die waan, die zijn toch niet voor reden vatbaar. Vanaf Purmerend via Kwadijk naar Edam en Volendam, daar even een gebakken visje gedaan en bij Edam nog een plaatje schieten van de dubbele ophaalbrug en toen weer verder naar het noorden waar ik na 120 km weer in de thuishaven ben aangekomen na een “zalig” ritje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten