Weer een dag met min of meer wat matiger weersomstandigheden, nee niet direct slecht maar gewoon wat minder. Vanmorgen rond een uur of zeven scheen het zonnetje volop en nadat ik een paar boodschappen had gedaan heb ik als eerste mijn zonnebril uit de auto gepakt en in de fiets gelegd, hier en daar was het wegdek nat en dan zie je niets tegen de zon in dus dat leek een verstandige daad. Leek, want toen ik goed en wel van start ging was er echt geen zonnebril meer nodig, het was niet gelijk somber maar er hing een lichte mist en als ik bij de kust zou wonen zou ik eerder aan “zeedamp” denken. Gisteravond had ik een glutenvrij brood gebakken en dat zou ik vanmorgen even weg brengen naar mijn vriendin in Zuidoostbeemster, maar eerst even bij mijn zoon langs die is vandaag 46 jaar geworden maar ze vieren het a.s. zondag, hoewel even langs om te feliciteren en een “bakkie” kan altijd. Hierna eerst weer naar huis, amper 1 km, toen ik bij de jarige aan de koffie zat kreeg ik het gevoel dat ik iets miste, inderdaad wel het kleine zwarte petje op mijn hoofd maar de helm lag nog thuis. Zo zie je maar hoe snel het went, die helm voel je niet eens meer als hij op je hoofd zit maar als hij er niet is mis je hem pas. Nadat alles weer verkeersveilig geregeld was ging ik op weg naar Zuidoosbeemster, waar ik zonder problemen, maar wel tegen een harde wind in, om iets voor 12 uur aan kwam. We hebben gezellig samen een broodje gegeten en later nog even een korte DVD bekeken over een gebeurtenis die onlangs heeft plaats gevonden. Hierna ben ik weer richting Middenmeer gegaan en dat was hier en daar proberen de regen voor te blijven want het zat er aan te komen. Het eerste en eigenlijk enige obstakel was een vuilniswagen, was het niet dat hij twee keer dwars over het fietspad stond en beide keren moest ik stoppen. De eerste keer was bij het sportterrein van de voetbalclub ZOB aan de Purmerenderweg en even later bij een bedrijf hooguit een paar honderd meter verder, maar elke keer was ik net te laat en die wagen was me even te “dik” om mijn recht proberen te halen. Dus dan meer even stoppen dan heb je nergens geen problemen mee en de mensen die werken hebben bij mij eigenlijk altijd voorrang mits ze zich een beetje “normaal”gedragen, hier moet je voorzichtig mee zijn want wat is normaal, die grenzen liggen vaak abnormaal ver uit elkaar. Op de “romp” van de Quest zag ik af en toe een paar hele kleine regendruppeltjes verschijnen en als bevestiging kwamen er ook af en toe een paar van die kleine spettertjes op mijn bril maar echt regen heb ik niet gehad. Bij de oversteek in Opmeer/Hoogwoud van de A.C. de Graafweg stond er een meneer bij de drukknop die begon te mopperen toen hij mij zag: “Wat duurt het hier toch altijd verschrikkelijk lang” en gelijk sprong hij op groen en meteen zag ik kennis Maarten de Jong was op weg naar de garage en herkende mij niet, toen ik zei wie ik was had hij het door en zei gelijk “Nou ja in zo’n futuristisch voertuig is toch geen mens te herkennen toen ik je heb ontmoet bij Leo en Riet was je netjes gekleed als heer en nou met zo’n helm op is alles onbekend” en daar had hij wel een beetje gelijk in. Na goed 90 km was ik weer binnen de poort en kan de Quest weer voor een paar dagen op stal, morgen heeft hij een rustdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten