Blauw ontmoet geel.

Elke dag is anders, ook vandaag ging het weer anders dan ik vanmorgen in gedachten had, om kwart voor 8 de eerste regen, heel weinig maar het was er wel. In mijn planning was die regen pas voor vanmiddag “besteld”, maar goed het stelde weinig voor dus ben je zoiets ook weer snel vergeten. Als ik meen dat ik lang genoeg in huis ben geweest ga ik me maar omkleden en dan weet ik al waar dat op uitdraaien zal, richting Zuidoostbeemster. Inderdaad het duurde niet lang en ik was onderweg, af en toe een “vals” zonnetje maar het weer viel eigenlijk  best mee, wel kwam er al een stevige wind opzetten. Met een lichte omweg kwam ik bij Tiny in de Zuidoost en was er al heel snel koffie die buiten op het terras gedronken kon worden want het was ondertussen heerlijk weer geworden. Op de heenreis was ik deze keer via een andere route gegaan en heb de hele Nekkerweg uitgereden, langs het z.g. fort, één van de forten van “de stelling van Amsterdam”, het fort is van buiten maar vooral van binnen opgeknapt en bij een open dag van enkele maanden geleden hebben we het van binnen bewonderd, ongelofelijk zo mooi als het geworden is, je kunt daar via sauna enz. enz. verschillende behandelingen ondergaan en weer jong worden als je er behoefte aan hebt, de één gaat fietsen en de ander is liever op een andere manier bezig. Na bij Tiny de lunch te hebben gebruikt ben ik weer verder gegaan, deze keer via Edam en Volendam langs de dijk van het IJsselmeer, het is altijd weer een prachtig gezicht, vooral bij het heldere weer van vandaag. Na Edam kan het “gas” er weer op en blijft geregeld zo rond de 40 tot 42 km hangen. Er zijn vandaag wel wat extra fietsers langs de weg, grotendeels de z.g. “Grijze golf” een uitdrukking die ik jaren geleden bij mijn dochter in Friesland hoorde, allemaal mensen met grijs haar die na de vakantiegolf weer veiliger op pad kunnen als de “jonkies” weer aan het werk zijn. Op een bepaald moment zag ik iets blauws in de verte, “De Blauwe Mango” inderdaad. “Hallo Pé” was de eerste opmerking, het lijkt wel of iedereen mij kent die in een velomobiel rijdt, “En met wie heb ik het genoegen”, was mijn vraag, stomme vraag eigenlijk want de Blauwe Mango hoort gewoon bij Gerrit. We hebben even staan kletsen en ondertussen links en rechts wat foto’s gemaakt en daarna weer verder. Als ik Gerrit zijn mailadres zou hebben dan stuur ik de foto’s die ik heb gemaakt op volledig formaat naar hem toe, ik wacht af. Via Scharwoude kom ik weer op dezelfde route als ik op de heenreis heb gehad maar omdat de lucht toch wel erg bedenkelijk begint te worden ga ik maar zo snel mogelijk op huis aan. Onderweg in de Wieringermeer ben ik zelfs gestopt om de kap erop te doen, een enorme bui die na 5 km weer over was. Thuis gekomen stond de teller weer op 109 km die automatisch het totaal weer verder omhoog heeft gebracht.