Zo geweldig als ik gister alles leek te ervaren zo min of meer somber was het vandaag. Niet dat ik er over heen moet worden geholpen met behulp van een “loog” want dan weet je ook niet wie je moet hebben, er zijn er zoveel van zoals, psycholoog, cardioloog, vinoloog en zo zijn er nog een heel stel. Ik ben er zelf uit gekomen want zo erg was het nou ook weer niet, wel frustrerend als je steeds het zelfde probleem moet oplossen. Gistermiddag langs de dijk in Friesland linksvoor lek, geplakt en naar huis gefietst, gisteravond in diezelfde buitenband een klein stukje canvas binnenin geplakt omdat er een scheurtje in de band zat, dus de band leeg laten lopen enz. enz. en daarna de band weer opgepompt en vanmorgen staat die ‘rot’ band weer leeg dus plakken dat was de 2e. Na de middag van start voor een retourtje Zuidoostbeemster en op pakweg 12 km van huis in Lambertschaag weer linksvoor lek, de binnenband wisselen en de buitenband serieus controleren op iets scherps, niets te vinden dus na lek nummer 3 weer op weg. Tegen 5 uur ben ik opgestapt om weer naar huis te gaan en alles ging nu goed, dacht ik, na het fietstunneltje onder de A7 door was ik op 800 meter van huis en weer linksvoor lek, dat was dus nummer 4. En daardoor heb ik een moment gedacht dat ik “geestelijke” bijstand nodig zou hebben om niet van slag te geraken met al die lekke banden. Maar toch blijf ik zeggen wat fietst het toch heerlijk in zo’n stille Quest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten