Wat kan een mens veel doen op één dag, niet alleen geestelijk maar ook lichamelijk, denkbeeldig heb ik wel eens het idee dat ik bergen kan verzetten maar vergeet het maar, dat is nog nooit iemand gelukt en zal mij ook nooit lukken. Maar een dag als vandaag eerst in de tuin aan het werk, niet dat zoiets mijn hobby is maar af en toe moet het gewoon even en met dat beetje van vandaag is het nog lang niet klaar maar er komen nog dagen genoeg hoop ik en dan komt het vanzelf weer in orde. Dan in huis even wat aan kant maken en als het er binnenshuis enigszins op lijkt ga ik me omkleden voor een kort tripje. Richting Kees van Hattem is mijn eerste opzet dus via de Alkmaarseweg over de parallelweg omdat langs het fietspad nogal wat stukken van “afgeratelde” takken liggen, vermoedelijk met een soort “loofklapper” langs de bomen gegaan wat snel en effectief werkt, maar bijna aan het einde van deze weg raakte ik steeds meer geïrriteerd door een geluid wat ik niet thuis kon brengen. De lagers konden het niet zijn die heb ik pas vervangen, vervolgens begon ik te denken aan het loslopen van de wiel/borgschroef of de kogelkopjes die te ruim worden dus stoppen en een eerste inspectie uitvoeren maar dat leverde niets op bovendien heb je op zo’n moment toch niet voldoende gereedschap bij de hand. Op dat moment kwam er ook een auto uit de oprit van de tegenover liggende woning en die stopte meteen naast mij, de meneer die uitstapte had al meteen de camera in de hand en begon meteen een heel verhaal, ik werd al heel lang “gezocht” en nu zag zijn vrouw mij aankomen en is manlief meteen in de auto gestapt om mij te volgen, gelukkig voor hem stopte ik toevallig bijna voor de deur. Hij had al, n.a.v. adviezen die zijn vrouw had gekregen tijdens een etentje, gezocht op internet naar mijn naam maar had mogelijk een verkeerde bij de “kop” gehad en nu stond ik voor hem dus kon hij alles te weten komen over dat “snelle gele ding” . Ik heb hem de naam van mijn blog gegeven en mogelijk komt er wel een reactie met zijn bevindingen. Eerst ben ik nog even verder gereden maar het leek me beter om eerst de zaak te onderzoeken dus andersom en naar huis. In de garage de fiets op zijn kant en het rechterwiel los gemaakt en de lagers enz. gecontroleerd maar niets aan de hand, nieuw vet op de kopjes , alles in elkaar zetten en na het eten weer op pad. In Heerhugowaard bleek Kees niet aanwezig en zijn mobiele telefoon liet hij beantwoorden door een “secretaresse” die mij niets wijzer heeft gemaakt. Via een klein ommetje, door het “Park van Luna”(zie foto) ben ik weer langzaam richting Middenmeer gegaan, het was mijn bedoeling om via de Wogmeer mijn route te kiezen maar na een paar kilometer “vertelde” een groot bord mij dat de weg afgesloten was voor doorgaand verkeer dus daar wat twijfelachtig linksaf en daar liep net een mevrouw met haar hond, “Wat een Gaaf ding” was ongeveer het eerste wat ze zei en dan volgt er al gauw een gesprek, langzaam rijdend en pratend gingen we de over de Burgemeester Kooimanweg tot zij thuis was en ik weer verder ging, als laatste riep ze nog dat ze Erna heette en zo kom je af en toe weer nieuwe mensen tegen die positief naar zo’n fiets kijken helaas maak ik ook anderen mee die bij voorbaat al naar hun voorhoofd wijzen net alsof ze een vinger naar binnen willen steken, zo’n schedel is daar vaak te hard voor vooral bij zulke figuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten