Mensen ik ben er weer, gevoelsmatig was ik sinds gisteravond een poosje buiten beeld. Niet dat ik te hard heb gefietst of me ergens anders heb uitgesloofd of overmatige inspanning heb moeten leveren, nee gewoon een avondje naar, schrik niet, carnaval. Hoe komt een mens zo ver, ik kan het uitleggen, in de Wieringermeer zat ik tientallen jaren in de organisatie van het carnavalsgebeuren. En was in die hoedanigheid dus lid van “De Raad van Elf”. Maar al jaren is dat voor mij verleden tijd, ik voelde me te oud om mee te organiseren en als “feestbeest” heb ik nog nooit een onderscheiding gehaald. Verder heb ik er niet meer naar omgekeken, het gaat wel door zonder mij. Maar tijden veranderen, met Tiny samen heb ik de draad, nou ja een klein draadje, weer opgepakt, vooral of juist door Tiny’s enthousiasme. En zo zijn we vrijdagavond met het grootste deel van de familie naar een carnavalsavond in Zwaag geweest, ook omdat zwager Kees daar tot Prins CeDe was gekozen. En nu ben ik er weer, een kort stukje over, laten we het een “ Questlozedag” noemen. Maar het was wel leuk en als je nog jong bent mag zoiets best een keertje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten