Met de Quest niet op maar langs de golven.

Mijn eerste gedachte was, ik schrijf niet over het weer, regen en storm kennen we al zo’n beetje, maar ik ontkom er helaas niet aan. Tegen half 12 had ik de mijn voorgenomen klusjes in en om huis afgewerkt dus de weg lag weer open voor een kort ritje. Eerst maar eens kijken of er langs da Alkmaarseweg al een omleiding is aangegeven voor fietsers, ik zag nog niets, in het begin bij de ophaalbrug zag ik wel 3 mannen in oranje vestjes die zich bezig hielden met meetlatten, linten en spuitbussen, toen ik ze vroeg of het fietspad er al uit lag zei de “hoofdman” “Nee,nee meneer anders hadden we U hier niet langs laten gaan” dus ik kon veilig door over het fietspad. Mijn plan was om via Noord-Scharwoude naar Schoorldam te gaan en dan via de Schoorlsezeeweg door de duinen naar Hargen en eventueel langs de Hondsbosschezeewering verder in noordelijke richting tot aan Petten. Alles liep volgens plan wel steeds stevig tegen een behoorlijke wind in trappen maar dat moet kunnen na een weekend zonder bijzondere inspanningen. Eenmaal aangekomen bij de eerste “opgang” naar zee, aan het einde van de Schoorlsezeeweg, werd ik volop gezandstraald maar gelukkig was dit allemaal meteen over na de bocht richting Hargen. Door de duinen reed het verder prachtig en van de wind was haast niets te merken. “De strandvonder” stond nog volop met de “kop” in de wind en toen ik er langs naar beneden ging kreeg ik het gevoel dat ik werd opgetild, zonder trappen fungeerde het model van de Quest als een zeilboot op de golven, af en toe zelfs wat bijremmen omdat zonder trappen de snelheid geregeld boven de 40 km kwam en omdat deze “racebaan” langs het water niet glad is geasfalteerd begint zelfs een Quest wat “jolig” te springen en dan gaat hij met mij rijden i.p.v. ik met hem. Aan het einde bij Petten ben ik omhoog gereden en door het dorp naar de afslag richting Callantsoog gegaan. Onderweg zag ik nog een enorme grote paddenstoel staan in een stuk gras voor een woning, dus even stoppen en vastleggen. Op het laatste stuk voor het Noordhollandskanaal waar de wegen zijn aangepast voor een vlotte doorstroming van auto’s is het fietspad nog in bewerking en moest ik noodgedwongen uitstappen om de hindernissen te nemen maar zoals het zich laat aanzien komt het allemaal prima voor elkaar en kunnen we straks zo doorkarren. In Middenmeer nog even langs zoon Gerard maar daar was de deur vast dus werd de laatste stop thuis voor een bak koffie na 78 km.