Na heel wat heen en weer bellen was de route ongeveer zeker, niet langs Middenmeer maar via René’s ingebouwde “TomTom”, wat achteraf niet helemaal de voordeligste route was, op naar Sneek. René van den Berg moest voor “zaken” naar Sneek en had gevraagd wie hem eventueel zouden willen escorteren, Kees van Hattem, Jan Geel en Wim Schermer zijn gestart vanaf huis naar Bergen waar René woont en hebben daar na de koffie de start gemaakt en ik ben aangesloten bij Den Oever. Dus met een handvol gele Questen de Afsluitdijk op waar aan het einde de begeleiding door Friesland werd verzorgd door Ben Wiggers uit Nijland. De ingebouwde TomTom van René nam nog wel eens de verkeerde afslag heb ik begrepen en daardoor werd het steeds later en begon de tijd min of meer wat te dringen wat weer tot gevolg had dat het tempo nogal strak bleef over de dijk en in Friesland. Hier en daar ging het tegen de wind in boven de 40 maar zonder problemen. Zelf had ik op een bepaald moment het idee dat de rechter voorwiellagers vervangen moesten worden er was iets wat ik niet thuis kon brengen maar als het tempo hoog ligt en de wind suist om je oren dan hoor je ook niet alles. Later toen we op een stuk glad asfalt reden was het geluid er nog, sterker, het hobbelde nu ook met de fiets mee. Bij de eindbestemming, Hotel Restaurant van der Valk in Sneek, de fiets op zijn kant en meteen de band wisselen waar het canvas doorheen kwam, dus net op tijd voor er een “klapper” zou kunnen volgen, de lagers zijn nog prima na de bandenwissel. Voor we er echter waren liepen we nog even vast op een landpaadje achter het Hotel Restaurant maar al snel was iedereen weer paraat en na “aflevering” van René konden wij richting Nijland waar Ben zijn vrouw koffie en gebak klaar had staan, geweldig zo’n onthaal. Hier werd gezellig gekletst over de ervaring die we net hadden gehad en waar ik een beetje de veroorzaker van was. Het volgende deed zich voor, we rijden Bolsward uit richting Nijland en omdat ik al een paar keer hier had gereden wist ik dat de weg geweldig mooi vlak is en dat je daar lekker kon opschieten. Ben draaide meteen links het fietspad op en ik bleef op de weg rijden. Na enkele honderden meters zag ik in een bocht een politieauto naderen, dat wordt herrie was mijn eerste gedachte. Inderdaad de anderen zagen meteen de remlichten opgloeien en er werd gekeerd. En ja hoor daar had je het gedonder in de glazen, bij een afslag naar links werd ik naar het fietspad geleid en toen praten met de “mannen in het blauw”. Ik had het wetsartikel bij de hand en Jan Geel had zelfs de uitspraak van de officier van justitie, een Quest mag op de weg omdat hij breder is dan 75 cm, behalve als er een bord met een rode rand staat dat we allemaal wel kennen. Er volgde eigenlijk een gezellig gesprek waarbij de mannen te kennen gaven dat ze niet op de hoogte waren van deze uitzondering. Na het gezellig samenzijn bij de familie Wiggers volgde voor ons nog een laatste etappe die voor iedereen nog behoorlijk lang is te noemen, Wim naar De Woude, Kees naar Heerhugowaard, Jan naar Oostwoud en ik bijna dichtbij slechts naar Middenmeer. Ben reed nog mee tot aan de Lorentzsluizen en ging daar weer andersom naar Friesland en wij hebben de dijk afgeraffeld want aan het einde is geconstateerd dat de teller meer boven als onder de 40 km is geweest. Jan ging bij Den Oever meteen linksaf en samen met Wim en Kees ben ik over Wieringerwerf naar huis gegaan waar ik 154 km op de teller zag staan, de kortste afstand want al de anderen hebben vandaag veel meer gereden.
1 opmerking:
Ben benieuwd als met bij een hotel blijft slapen, waar je die "fiets" (sorry voor mijn gebrek aan kennis) laat! Past niet in een fietsenstalling zo te zien!
Een reactie posten